در این بخش جملات و متن های از سنگین در مورد خنده های مصنوعی و دروغی را با چند عکس نوشته ارائه کرده ایم.
متن فاز سنگین درباره خنده مصنوعی و عکس نوشته
خسته ام از روزگار از چهره ام معلوم نیست؟ خنده ام مصنوعی است، این واقعا معلوم نیست؟ آدمی شادم میان دیگران، اما چرا اشک چشمانم ولی از دیدشان معلوم نیست؟ خسته ام از گریه از نزدیک بودن های دور التماس چشم هایم باز معلوم نیست؟ باشد… عادت میدهم دلی را ولی ای روزگار رحم و انصاف کجا رفته؟ چرا معلوم نیست؟ صبر کردم، صبرخواهم کرد زین پس باز هم این صبوری و تحمل تا به کی؟ معلوم نیست؟ تا به کی پنهان کنم این دردها را؟ خسته ام خسته ام از خستگی هایم خدا! معلوم نیست
تلخ ترین قسمت مجسمه،
لبخند‍‍یه که با چاقو تراشیده شده…
بخند
حتی اگر لبهایت انحنای خندیدن را بلد نیستند
حتی اگر لبخندت ژست خشک و تا نخورده ی آدم بزرگ ها رابهم بزند
حتی اگر مصنوعی باشد…!
دیدید بعضیا خیلی می خندن
هرچی میشه میزنن زیر خنده
همیشه بقیه رو می خندونن
بعد یهو میرن تو فکر
اینا رو اذیت نکنید…
اینا نابود شدن…
بخند حتی اگه شده مصنوعی…!!!
یه جور لبخند هست
به اسم لبخند مصنوعی،
کلی حرف داره توش…
متن زیبا در مورد خنده های مصنوعی
خودم را بی تو دلخوش می کنم جانا به هر نوعی
گَهی با اشکِ جانفرسا،گَهی لبخند مصنوعی…
سـرد، مـوها بهم ریختـه، یه مشت قـرص، یه دل شکسـتــه، یه تنـه لــش، یه خنـده مصنـوعـی، بازم یـه روز گـذشـت…
خنده های مصنوعی رو به ما تحویل ندید، ما آدمیم، میفهمیم، متوجه میشیم و حالیمون میشه که این خنده ها فیکن، این لبخندا چیزی نیستن جز یه ماسک که بر روی لب هاتون زدین.
از جان دادن هم سخت تر است
این خنده های مصنوعی!
بخند حتی شده مصنوعی، شاید این خنده ها حال خودت رو خوب نکنه، شاید قلبت رو از اون حس و حال بد نجات نده اما شاید با این خنده ها بتونی لبخندی واقعی روی لب های بقیه نقش ببندی، شاید بتونی حال بقیه رو یکمی هم که شده خوب کنی و از غم دورشون کنی. آدمای قوی آدمایی هستن که درسته غم دارن اما میتونن غمشون رو برای عزیزانشون پنهون کنن و با خنده هایی مصنوعی به استقبال عزیزان شون برن تا لب های اونها رو با خنده آغشته کنن.
جملات درباره خندیدن مصنوعی
چقدر سخته دستای کسی که دوستش داری رو توی دستای یکی دیگه ببینی و برای حال خوب اون هم که شده مجبور بشی لبخندهای مصنوعی بزنی، لبخندایی که طعم تلخ شون تا هیچ وقت از یادت نمیره.
خودت رو از جو سنگین آدمای افسرده و ناراحت دور کن، بخواه که زندگی کنی، بخواه که از زندگیت لذت ببری! مگه چقدر زنده ای که بخوای با بودن در کنار آدمای افسرده زندگیت رو هدر بدی؟ این کار رو نکن! به جاش فکرای قشنگ بکن، با آدمای مثبت رفت و آمد داشته باش و روی لب هات حتی شده خنده های مصنوعی بکار تا اینجوری کم کم حس و حال واقعیت بشه حس و حال یه آدم شاد. وقتی ادای چیزی یا کسی رو در میاری کم کم مثل اون میشی پس اگه ادای آدمای شاد رو در بیاری کم کم مثل همونها میشی.